Vorige week maandag startten we met ons nieuwe thema: 'wat ben ik geweldig'. Voor we stilstonden bij wat wij al allemaal kunnen, bekeken we onszelf eerst eventjes van wat dichterbij. Want wie zijn wij eigenlijk? En hoe zien wij eruit? Zijn er dingen hetzelfde en/of anders zijn dan bij onze vriendjes? We zagen dat er jongens en meisjes zijn in de klas, dat er kindjes zijn met lange haren en met korte en dat de haarkleur ook niet van iedereen dezelfde is. Met onze foto's speelden we een spelletje in de kring (en later werden de foto's ook gebruikt om in de hoekjes mee te spelen) waarbij we probeerden ons gezicht weer volledig te maken. Alle foto's waren immers stuk! Waar we eerst vooral trots waren als we de stukjes van onze foto vonden en konden samenvoegen, vonden we daarna vooral de nieuwe combinaties (een stukje Josse - een stukje Pierre-alix bijvoorbeeld) hilarisch. Aan de hand van de Julesdobbelsteen stonden we stil bij de verschillende (grote) lichaamsdelen. Onze buik, armen en handen (met vingers), benen en voeten (met teentjes) en ons gezicht. We gingen ook verder op de (kleine) lichaamsdelen en benoemden en toonden onze neus, oren, ogen, mond (met lippen, tanden en een tong), onze wangen en onze kin. En waar Jules maar 7 kleine haartjes op zijn hoofd heeft, zagen wij dat er kindjes zijn met blonde, bruine en zwarte haren. En dat er korte haren zijn, lange haren, rechte haren en krulletjes! En wisten jullie dat de kleur van onze ogen ook niet bij iedereen dezelfde is?! Wat een ontdekkingen! De lichaamsdelen (die in dit deel van ons thema de dominante woordenschat waren) werden verder ingeoefend met het verhaaltje van Jules. In het verhaaltje doet mama een beetje gek en wil ze Jules kriebelen wanneer hij helemaal in zijn blootje uit het bad komt. Als ze hem uiteindelijk kan pakken, kriebelt ze met haar vingers op zijn buik en aan zijn tenen. En daar moet Jules natuurlijk heel hard om lachen (wij overigens ook, zeker als juf op onze buik kwam kriebelen wanneer wij in het kringetje zaten!). Vervolgens trekt Jules zijn pyjama aan: hij steekt zijn benen in de pijpen van zijn broek en zijn armen in de mouwen. Om de knoopjes dicht te maken, moet mama nog een beetje helpen. Jules springt met zijn voeten op het bed en gaat neerliggen. Mama geeft hem nog een dikke zoen en samen met zijn knuffel, valt Jules rustig in slaap. Ook aan de knutseltafel werd de voorbije twee weken hard gewerkt. Eerst mochten we allemaal, elk om beurt (zoals jullie in de vorige blogpost al een beetje konden zien) op een groot stuk papier komen liggen en werd ons silhouet overgetekend. Daarna schilderden we onszelf in. Eens we klaar waren met schilderen, kleefden we onze foto bovenaan en hop: er waren van elk kindje twee versies! Er waren nu geen twee "emielen" meer, maar 4! En ook twee Jacks, twee Sennes,.. hihi, leuk he! Nog aan de knutseltafel maakten we een kleefwerkje. De meisjes probeerden de lichaamsdelen van Marie terug aan elkaar te hangen, de jongens deden hetzelfde bij Jules. Niet zo eenvoudig, maar kijk eens hoe geconcentreerd wij al kunnen werken! We probeerden onszelf ook te tekenen. In de hoekjes op de exploratietafel met krijt, maar dan ook met stift op papier. De juffen zien op die manier of wij al gesloten vormen kunnen tekenen en of we onze getekende lichaamsdelen al aan elkaar hangen of hoe we onszelf vormgeven. Ondertussen zorgden we bij de tafelspelletjes ook voor haren voor het kindje op onze plasticinemat. Krulletjes, lange haren of zelfs een baard: het kon allemaal! Jullie zien het al, we leerden ons eigen lichaam behoorlijk goed kennen! En we kwamen onderweg tot de vaststelling dat wij eigenlijk ook al groot zijn en al heel wat dingen zelf kunnen, net als Jules. Jules probeerde in het verhaaltje immers ook zelf zijn pyjama aan te trekken. Konden mijn vriendjes in de klas dat ook? De meeste kinderen vertelden dat zij dat zelf al probeerden thuis. Ik ben benieuwd of dat dan ook effectief zo is ;-) In de hoekjes zorgden we voor kleren voor Jules en Marie en voor de kindjes die op ons magnetenspelletje getekend stonden. Schoenen, sokken, een jurkje, een broek, een t-shirt, een hoed,.. We zorgden ervoor dat iedereen helemaal aangekleed was. We bekeken onze eigen kleren ook eens in de kring en Odette bewees dat ze helemaal zelf haar kleren al kan aantrekken! Waw! Wat wij nog helemaal zelf kunnen? Handen wassen! Aan de hand van het stappenplan van Jules kwamen wij elk om beurt onze handen wassen: We nemen eerst zeep, maken vervolgens onze handjes nat, schrobben en wrijven onze handen goed in (ook de buitenkant), spoelen onze handjes af en maken ze vervolgens met een doekje of handdoek droog. Jules die mag zelf al de kraan open- en dichtmaken, maar in onze klas is dat nog wat moeilijk (door de hoge kraan), dus gebruikten wij een kommetje om onze handjes nat te maken en te spoelen. Ik heb wel gezien dat ik na het werken aan de knutseltafel niet meer moet helpen om de handjes te wassen: iedereen kan dat hélemaal alleen! Kijk maar! En wat Jules nog helemaal zelf probeert (en wij dus ook), is zijn tandjes poetsen! Een beetje tandpasta op zijn tandenborstel... Overal poetsen (bovenaan, onderaan, vooraan, achteraan)... Mond spoelen... Uitspuwen... Klaar! Of was het toch niet zo eenvoudig? Jawel hoor! Ook dat konden de vriendjes ook al heel flink! Tandpasta nemen is niet zo gemakkelijk, maar al onze tandjes poetsen (en er aan denken om onze tandenborstel om te draaien zodat we onze bovenste tandjes ook met de haartjes poetsen en niet met de harde kant van de tandenborstel ;-)) lukt al goed! Ik had verteld dat Jules geen water drinkt, maar het water gebruikt om alle tandpasta uit zijn mond te spoelen - en had dat ook zelf voorgetoond - waarna hij het water uitspuwt. Vooral het spuwen was een grote belevenis voor de kinderen, telkens iemand naar voor gekomen was om zijn/haar tanden te poetsen en hij/zij was er in geslaagd om het water niet in te slikken, maar uit te spuwen, barstte er een spontaan applaus los. Heel enthousiast zijn mijn vriendjes wel, hihi. Verder in het thema: "ik kan het helemaal zelf" = op de foto staan! Woensdag kwam de fotograaf langs en haalden wij onze mooiste glimlach boven. Niet voor de meneer hoor, maar wel voor bumba die bovenop zijn fototoestel zat ;-). En ook vorige week vrijdag hadden wij al eens voor een fotograaf geposeerd. Samen met de vriendjes van het eerste en tweede leerjaar poseerden wij met de ruilboxen en spelletjes die wij de komende periode mogen gebruiken vanuit de spelotheek. Misschien zagen jullie ons in de krant? De link naar het artikel: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20191011_04659330 Nog iets waar we supergoed in zijn (én helemaal zelf kunnen ;-)) = spelen in de hoekjes. Rijgen, bouwen, met de auto's rijden, koken, op reis gaan met het schommelpaard,... We deden het allemaal! En ook nieuwe vriendjes verwelkomen, kunnen we! Na de herfstvakantie starten 7 nieuwe peuters en 6 daarvan kwamen de voorbije week al eens op bezoek (volgende week komt het laatste vriendje ook nog eens wennen). Op donderdag maakten we kennis met Maurice en zijn mama en Lewis die samen met zijn kleine zus en mama en papa op bezoek kwam. Deze twee vrolijke kerels waren snel op hun gemak in de klas en speelden meteen flink met ons mee, zonder dat ze daar mama of papa voor nodig hadden. Vrijdagvoormiddag dan kwamen Léon en Lucas op bezoek. Ook zij voelden zich meteen in hun sas in onze klas en gingen samen met hun mama's en papa op ontdekking in de verschillende hoekjes. Vrijdagnamiddag kwamen Nizar (de broer van Sofiane uit de klas van juf Aline) en Jaëlle (de zus van Julot uit de klas van juf Aline) samen met hun mama's op bezoek en ook zij deden meteen goed mee. Superfijn! We kijken er heel hard naar uit om al deze vriendjes na de vakantie nog iets beter te leren kennen! En tussen al dat bezoek door mochten wij onze feestneuzen ook nog eens uithalen want onze lieve Marie werd op vrijdag 3 jaar! Marie kreeg een mooie kroon en mocht de hele dag op de verjaardagsstoel zitten. Na de speeltijd in de voormiddag vierden we haar feest. We dansten we in de verjaardagstrein, Marie mocht de kaarsjes uitblazen en we maakten voor haar het grootste vuurwerk ooit (echt waar, elk vuurwerk wordt groter en luider ;-)). Na de middag mochten we dan proeven van de heerlijke wafeltjes die Marie (samen met mama en/of papa) voor ons gebakken had. Mmmmm! Nizar en Jaëlle kwamen op het goeie moment op bezoek ;-) Dankjewel Marie en nog eens een superdikke proficiat! Het waren twee superleuke weken, maar we zijn nu helemaal klaar om met het nieuwe herfstthema (zie briefje in het schriftje) van start te gaan!
Tot morgen, kaboutertjes! Juf Judith
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archieven
November 2019
|